Την Πρωτομαγιά, όπως είναι γνωστό η Καθολική Εκκλησία εορτάζει τον Άγιο Ιωσήφ τον Μνήστορα, ως Προστάτη των εργατών. Στον ομώνυμο Ναό του στα Μοναστήρια της Τήνου
τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο
Αρχιεπίσκοπο π. Νικόλαο, στην οποία συλλειτούργησαν ο π. Δημήτριος Δαλέζιος, υπεύθυνος του Ναού, ο π. Ριχάρδος Ταρασκεβιτς, εφημέριος της Μυκόνου και της Πάρου, ο π. Μάρκος Βιδάλης του κλήρου της Αθήνας και ο Ιεροδιάκονος Ιωάννης.
Ο οικισμός Μοναστήρια που βρίσκεται στο δρόμο προς το Σκλαβοχώρι έχει από χρόνια εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους του και τα μόνα κτήρια τα οποία ευρίσκονται σε καλή κατάσταση είναι ο Ενοριακός Ναός που δεν έχει ενορίτες και το Κοιμητήριο που δεν χρησιμοποιείται.
Η καλή συντήρηση αυτών των δύο ιερών κτηρίων αποδεικνύει δύο τινά. Το ένα ότι οι Τήνιοι σέβονται πάρα πολύ τους ιερείς χώρους που είναι περίπου χίλιοι και το άλλο ότι παρά τις οικονομικές δυσκολίες δεν παύουν να βοηθούν στη συντήρηση τους.
Η συμμετοχή στην Πανήγυρη των ευλαβών του Αγίου ήταν πολύ καλή και αυτό συνέβαλε τόσο ο καλός καιρός όσο και η αργία με την οποία οι εργάτες γιόρτασαν την ημέρα της εργασίας! Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος στο κήρυγμά του είπε:
Σήμερα η ευαγγελική περικοπή μας αφήνει μισόκλειστη την πόρτα ενός ξυλουργείου στην πόλη της Ναζαρέτ, σας προτείνω να μπούμε μέσα σ’ αυτό το ξυλουργείο και να συναντήσουμε τα πρόσωπα που εργάζονται εκεί. Είναι δύο εργαζόμενοι, ο ιδιοκτήτης και τεχνίτης που λέγεται ο Ιωσήφ και ένας νεαρός που λέγεται Ιησούς και είναι το θετό παιδί του.
Είναι μια μυστηριώδης εικόνα, άλλα πράγματα βλέπουν τα φυσικά μας μάτια και άλλα τα μάτια της πίστης μας. Είναι μια εικόνα του μυστηρίου ενός Θεού που συνεργάζεται στο πρόσωπο του Ιησού για τριάντα χρόνια, συνεργάζεται με ένα άνθρωπο τεχνίτη στο είδος τους και δάσκαλο στο επάγγελμά του. Εκείνος έχει την πρωτοβουλία της όλης εργασίας και ο γιός ακούει, υπακούει, εκτελεί αυτό που ακούει ακόμη και όταν ξέρει πως υπάρχει κάποια καλύτερη λύση. Σ’ ένα διπλανό δωμάτιο, ένα άλλο πρόσωπο, η σύζυγος του Ιωσήφ, η Μαρία, μητέρα του Ιησού έχει κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού και τώρα ετοιμάζει το φαγητό για τους δύο κουρασμένους εργάτες, τα μέλη της οικογένειάς της.
Μέσα στη λιτότητα αυτού του περιβάλλοντος, μέσα σε μία ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα βλέπουμε τον Υιό του Θεού να εργάζεται , να κουράζεται, να ιδρώνει, να μαθαίνει, να μεταφέρνει στα σπίτια της παραγγελίες, να δίνει τη σωστή έννοια της ανθρώπινης εργασίας. Να εκπαιδεύεται στην τέχνη της εργασίας και να εκπαιδεύει στο αληθινό νόημα που έχει η εργασία στη ζωή του ανθρώπου. Να δίνει δηλαδή στην εργασία την αξία που είχε πριν αυτή υποστεί τις συνέπειες της προπατορικής αμαρτίας.
Ας θυμηθούμε τα λόγια του Βιβλίου της Γενέσεως: «Πήρε λοιπόν ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο και τον έβαλε μέσα στον κήπο της Εδέμ, για να τον καλλιεργεί και να τον προσέχει». (Γεν. 2,15).
Ο νεαρός Ιησούς δεν ασχολείται μόνο με το ξυλουργείο ως βοηθός του Ιωσήφ, αλλά και με τα Γράμματα, τα Ιερά Γράμματα, διαβάζει τα Βιβλία του Νόμου και των Προφητών. Τόση όμως είναι η απλότητα και η λιτότητα της ζωής του που ο λαός εντυπωσιάζεται όταν βλέπει ένα απλό νεαρό παιδί ενός ξυλουργού με γοργούς ρυθμούς να εξελίσσεται και να γίνεται όχι μόνο ένας καλός τεχνίτης αλλά και ένας καλός Δάσκαλος. Πολλοί συμπολίτες του που τον γνωρίζουν καλά και βλέπουν από τη μια στιγμή στην άλλη να γίνεται ένας διδάσκαλος ελκυστικός και τη διδασκαλία του να την επιβεβαιώνει με θαυματουργικές δυνάμεις, αρχίζουν να διερωτώνται: «από πού του ήλθαν αυτή η σοφία και οι θαυματουργικές δυνάμεις;
Είναι πραγματικά εκπληκτικό, βλέπουμε ένα Θεό που εργάζεται, ιδρώνει όπως όλοι οι άνθρωποι, εργαζόμενος στον τομέα της οικοδομής και ταυτόχρονα οικοδομώντας τη Βασιλεία του Θεού διαμέσου μιας προγραμματισμένης καθημερινής εργασίας εναλλασσόμενη με την προσευχή, τις αρμονικές σχέσεις με τους συνεργάτες του και την οικογένειά του.
Όλα αυτά μας εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα σήμερα, που η εργασία μεταβάλλεται σε δουλειά δηλαδή δουλεία, που μοναδικό σκοπό έχει την απόκτηση υλικών αγαθών, με κάθε τρόπο και μερικές φορές δεχόμαστε να προοδεύσουμε εξαπατώντας και πατώντας επί πτωμάτων.
Η προσοχή μας σήμερα στρέφεται στον εργάτη Άγιο Ιωσήφ και στον τρόπο που εργάζεται. Η εργασία δεν είναι σκοπός αλλά μέσον για να φθάσουμε στο σκοπό που είναι η εξασφάλιση της αξιοπρέπειας του ανθρώπου που οφείλει όχι να ζει για να εργάζεται αλλά να εργάζεται για να εξασφαλίζει μια αξιοπρεπή ζωή στον εαυτόν του, στη φυσική οικογένειά του και στην ευρύτερη ανθρώπινη οικογένεια.
Το ευαγγέλιο σήμερα μας μιλά για την εργασία που δεν είναι τιμωρία αλλά για ευλογία. Ο Απόστολος μας είπε λίγο πριν: "Ότι κάνετε με λόγια ή με έργα όλα να γίνονται στο όνομα του Κυρίου Ιησού ευχαριστώντας μέσω αυτού τον Πατέρα". Ότι κάνετε, δηλαδή χειρονακτική ή διανοητική εργασία, ασκείται ένα επάγγελμα ή εκτελείται μία αποστολή, είστε ένας επαγγελματίας βιοπαλαιστής ή ένας συνειδητός κατηχητής, όλα είναι αποστολή την κατήχηση ή το κήρυγμα. Ο Απόστολος Παύλος συνεχίζει: «Όποια εργασία κάνετε να την κάνετε με την καρδιά σας, σαν να εργαζόσαστε για τον Κύριο και όχι για τους ανθρώπους, αφού ξέρε ότι θα πάρετε από τον Κύριο ως ανταμοιβή σας την κληρονομιά της Βασιλείας του.
Μόνο τότε εργαζόμαστε όχι για να καταστρέφουμε την ομορφιά της δημιουργίας αφού ο Θεός ότι έπλασε είδε ότι ήταν καλό και ήταν αφού τα δημιούργησε με η σοφία του. Αδελφοί μου και αδελφές μου, παρόλο που δεν καταλαβαίνω γιατί γιορτάζουμε την εργασία με γενική απεργία, εύχομαι χρόνια πολλά σε όλες τις τίμιες εργάτριες και τους τίμιους εργάτες όλου του κόσμου και με τις ικεσίες του Αγίου Ιωσήφ, Προστάτη των εργατών, όλοι να εργαζόμαστε για τη δόξα του Θεού, το καλό το δικό μας και των άλλων και κανείς να μη είναι δούλος της εργασίας, αλλά συνεργάτες του Κυρίου στη συνέχιση της δημιουργίας. Αμήν
