Τετάρτη της Στάχτης στο Σμαρδάκιτο

Τετάρτη των Τεφρών χθες και έγινε η αρχή της Τεσσαρακοστής στην καθολική εκκλησία, με την επίθεση της στάχτης στα κεφάλια των πιστών, έτσι και στην ενορία μας η Θεία Λειτουργία της στάχτης έγινε σήμερα Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014 από τον λειτουργό της ενορίας μας, π. Μάρκο Φώσκολο, και με την παρουσία αρκετών πιστών από την χώρα, τα Κιώνια  αλλά και άλλα χωριά του νησιού.

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας αφού έγινε η ευλογία της στάχτης, ακολούθησε και η επίθεση της στα κεφάλια των πιστών, ακούγοντας τον ιερέα να μας υπενθυμίζει ότι χώμα είμαστε και εις το χώμα θα επιστρέψουμε. Κατόπιν συνεχίστηκε η Θ. Λειτουργία ενώ στο τέλος πραγματοποιήθηκε  η ακολουθία του "Στέκει μάνα".

Είναι μια τελετή που γίνεται στις ενορίες της Τήνου κατά την περίοδο της Τεσσαρακοστής όπου ο Ιερέας διαβάζει προσευχές προς τον Εσταυρωμένο και την Παναγία και στο τέλος ενώ ψάλλεται ο ύμνος "Στέκει μάνα" γίνεται η περιφορά του Εσταυρωμένου και της Εικόνας της Παναγίας της Πονεμένης μέσα στην εκκλησία.

Τελείωνοντας, ας δούμε λίγο τι συμβολίζει η επίθεση της στάχτης στο κεφάλι των πιστών. Την πρώτη μέρα της Τεσσαρακοστής η Εκκλησία αποθέτει στο μέτωπό μας λίγη στάχτη και μας υπενθυμίζει τα λόγια του Ιησού «Μετανοείτε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο» ή τη φράση «Θυμήσου, ω άνθρωπε, πως χώμα είσαι και στο χώμα θα επιστρέψεις».

Ας ρίξουμε, λοιπόν, μια ματιά στον συμβολισμό και τη σημασία που έχει η στάχτη στην πορεία της Τεσσαρακοστής, η οποία αποβλέπει να μας οδηγήσει στο Πάσχα. Η στάχτη, συνήθως, είναι ό,τι απομένει όταν κάτι γίνει παρανάλωμα της φωτιάς και καταστραφεί. Είναι, συχνά, το θλιβερό απομεινάρι από κάτι μεγάλο και μεγαλόπρεπο, σε τέτοιο σημείο που να μην αναγνωρίζεται πια. Λίγη στάχτη απομένει και από το

σώμα του ανθρώπου, μετά από τη φθορά του θανάτου και του τάφου. Μπορούμε, λοιπόν, να διακρίνουμε στη στάχτη ό,τι το καθαρό μπορεί να έχει απομείνει και που δεν υπόκειται, πλέον στη φθορά. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η στάχτη προαναγγέλλει την ανάσταση ό,τι καθαρού και εξαγνισμένου στοιχείου έχει ο άνθρωπος.

Η στάχτη, ακόμα, ήταν ένα μέσο καθαρισμού των ασπρορούχων (η αλισίβα). Συμβολίζει και την κάθαρση της καρδιάς μέσω της μετάνοιας. Ετσι στην Π. Διαθήκη όποιος ήθελε να δείξει τη μετάνοιά του έριχνε στο κεφάλι του στάχτη. Ομως για τον Θεό εκείνο που περισσότερο μετρά είναι τα καλά έργα, δηλαδή εκείνα τα έργα που στο τέλος θα δοκιμαστούν με τη φωτιά, αλλά δεν θα καταστραφούν απ’ αυτήν (1 Κορ 3,13). 

Η στάχτη, λόγω της ελαφρότητάς της, εύκολα σκορπίζεται στον άνεμο και δεν είναι δυνατό πια να τη μαζέψουμε. Ετσι γίνεται σύμβολο του πρόσκαιρου και της αδυναμίας του ανθρώπου, σε αντίθεση με τη μεγαλοπρέπεια και την αιωνιότητα του Θεού. Μας θυμίζει ότι βρισκόμαστε προσωρινά σ’ αυτόν τον κόσμο, και θα πρέπει να ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τα αιώνια αγαθά και δευτερευόντως για τα πρόσκαιρα και φθαρτά. 

Πληροφορίες από sannicolo.gr

Μάριος Φώσκολος